"ρομαντική" ιστορία!!!

Ο Χάρης έσφιξε το χέρι της Λουκίας σφιχτά μέσα στο δικό του.
Ψηλά στον ουρανό, το ολόγιομο φεγγάρι σκόρπιζε το γλυκό, ασημένιο του φως στην έρημη φύση.

Καθισμένος στο αυτοκίνητο του, πάνω στο λοφάκι, με το χέρι εκείνης να ακουμπά απαλά στην καρδιά του, άφησε έναν αναστεναγμό να του ξεφύγει...
- Τι ρομαντικά που είναι! ψιθύρισε και φίλησε τρυφερά την παλάμη της Λουκίας.
Άνοιξε την πόρτα του αυτοκινήτου, πήρε το χέρι της και το πέταξε στο λάκκο, μαζί με τα υπόλοιπα, τεμαχισμένα μέλη της.

Έπιασε ξανά το φτυάρι και άρχισε να γεμίζει τον φρεσκοσκαμμένο λάκκο με χώμα, καλύπτοντας το διαμελισμένο κορμί της αγαπημένης του.
- Δεν είναι ρομαντικά, αγάπη μου; φώναξε χαιρέκακα. Δεν είναι υπέροχη η πανσέληνος; Είμαι σίγουρος ότι τώρα σου φαίνεται πολύ ηλίθια η ιδέα σου να με χωρίσεις απόψε!

Μια τελευταία φτυαριά χώμα σκέπασε οριστικά τη Λουκία.
Ο Χάρης μπήκε ξανά στο αυτοκίνητο, κοίταξε ψηλά κι άφησε άλλον έναν αναστεναγμό να ξεφύγει.
Η πανσέληνος πάντα τον άγγιζε... 

(μπρρρρρ ανατρίχιασα)